Dag 12

Na een heerlijke nacht slapen, vanmorgen om 08:00 uur uit ons mandje gestapt. Eerst zelf een lekker ontbijtje gemaakt met scrambler eggs, een muffin met jam en koffie. Daarna langzaam startklaar gaan maken. De lange rit naar Glennallen staat op het programma. Om 09:00 uur zaten we in de auto en begint de langste rit van deze vakantie. We verlaten het hotel en draaien linksaf de Alaska Higway op. Het regent alweer, een grote grijze wolkenbrij in de lucht. Niet ver van Haines Junction is het grote Kluane Lake gelegen en de weg loopt langs het Nationale Park Kluane. We zijn natuurlijk weer op zoek naar diertjes en kletsen gezellig gedurende de rit. Staat opeens Whitehorse aangegeven 140 km. Zeggen we voor de grap tegen elkaar even langs Sandra gaan, onze gezellige gastvrouw enkele dagen geleden. De weg vervolgt en het lijkt ginder op te klaren. Opeens Whitehorse 50 km. op het bord. Charlie zegt: Daffie volgens mij zijn we verkeerd aan het rijden..... En ja hoor. Er zijn 2 snelwegen en wij krijgen het klaar om toch de verkeerde te nemen, terwijl Charlie de dag ervoor nog zegt dat we linksaf moeten richting Fairbanks. Om 11:00 uur Canadese tijd rijden we gezellig weer langs ons hotel en we besluiten naar de dorpsbakker te gaan. Heerlijke dingen gekocht en natuurlijk weer een overheerlijke beker latte ( doe maar een large).
We slaan af en rijden langs de St. Elia's mountains die we vanuit onze hotelkamer ook direct voor ons hadden. Prachtig besneeuwde bergtoppen, maar het weer werkt niet mee. Het uitzicht wordt fors beperkt en die ruitenwissers hebben het maar wat druk..... We rijden langs Kluane Lake en het is sprookjesachtig mooi. Blauw water, geel van het watergras en groen gebergte. De weg is goed geasfalteerd tot Bush Landings. Daar begint de ellende. Wel nog asfalt, maar Afghanistan zal er net zo bijliggen. Flinke kraters in het wegdek en overal wegwerkzaamheden. Het klaart op en we hebben weer vrij zicht. Het landschap is prachtig. Enerzijds groene bergen met diverse bomen en kleurschakeringen en anderzijds lava en roodgebergte. Geen wild.... We spotten een arend, maar wat voor een moeten we thuis opzoeken. We komen aan in Beaver Creek en we tanken  vol en gaan ook daar een bakkerij binnen. We willen graag een latte, maar zoals zij het hier noemen "fancy coffee" zullen we pas weer in Valdez krijgen. We rijden door. Passeren de grens van Canada/ Alaska en winnen weer een uur tijdsverschil (kunnen we vandaag zeker goed gebruiken met al die km. en nog geen slaapplek). We stoppen bij het eerstvolgende tankstation en daar krijgen we vanille cappuccino (niet te drinken). We eten onze lekkernijen en vervolgen richting Tok. Een stuk bekende weg en we slaan af richting Valdez (Highway 1). Ook hier omringd door gebergte en langzaamaan worden de toppen witter en witter. Dat is Wrangell St. Elias Park. We zijn ons langzaam aan het voorbereiden op een nacht in de auto, maar we hebben geen dekens. Je komt geen supermarkt tegen en alle huisjes liggen er godverlaten bij. Totdat we 20 Miles voor Glennallen een bordje tegenkomen met " the red iglo" modern motel met hot shower, free coffee, WiFi and pay with VISA of MC. Nou zullen we maar eens gaan kijken wat het kost. De rode huisjes zien er fris uit. "The office" waar we ons melden allerminst. Een ouder echtpaar rond de 80 zien er beiden niet erg verzorgd uit. In huis staat de kachel aan (hout gestookt en dat proef ik nu nog in mijn keel) en het is een grote bende binnen. De man heeft een gezonde dosis humor, er loopt een super lieve hond rond en de prijs en het huisje zijn voor ons prima. Laten we dit maar doen in plaats van de auto. We krijgen een gratis zelfgemaakte kaneelkoek en ons worden de spelregels uitgelegd van het eten dat aanwezig is in het huisje en WiFi. We halen onze spullen uit de auto en rijden verder want we moeten nog eten. De eigenaars ( lopen kunnen ze amper en beide met forse brillenglazen) rijden net voor ons weg. Bij de eerste gelegenheid stoppen ze en wij volgen onze weg. Na enkele km. zie ik een bord met restaurant. We draaien om en gaan daar naar binnen waar zij ook zijn. Zij zitten in de bar en naast de bar is het restaurant. Het is een grote blokhut met een zeer gezellige sfeer binnen. Erg leuk ding en lekker gegeten voor weinig geld. Nu in ons huisje fris gedoucht en klaar voor het volgende avontuur Kennicott Lodge!