Dag 13

31 juli 2014 - Mccarthy, Alaska, Verenigde Staten

Onze keuze om niet in de auto te slapen maar in een cabin heeft goed uitgepakt. Uitgerust gaan we aan de start naar Kennicott Glacier Lodge een kleine 220 km verderop. Het zal een ritje van ongeveer 5 uur worden, omdat de laatste 95 km over slechte weg afgelegd moet worden. Dat is dan wel weer door een van de mooiste parken in de VS. 

De weg naar Kennicott Glacier Lodge is inderdaad een onverharde, toch redelijk begaanbare weg door mooie natuur, Wrangell St. Elias Park. Er zijn weer vele wegwerkzaamheden en rond 14:15 uur arriveren we in McCarthy, het eindpunt voor ons van deze weg. We melden ons bij het Visitor Centre en we worden met een Van naar de loopbrug gereden (1/2 Mile verderop). De koffers worden voor ons versleept en aan de andere kant van de brug moeten we wachten op de kennicott shuttle. We zitten heerlijk in het zonnetje in Bear Area, dus vooral niet paniekeren! Een dame komt ons oppikken en we rijden naar "the AirPort," waar kleine sportvliegtuigjes landen en opstijgen om mensen rondvluchten te geven of van beginpunt naar eindpunt te brengen. Na een half uur komen we in onze lodge. Nette kleine kamer met tweepersoonsbed en wasbak. Er zijn op de hele etage 2 gemeenschappelijke wc's en douches. Ziet er allemaal keurig uit. 3 maaltijden per dag inclusief en honger dat we hebben. Het ontbijt werd vanochtend na 1 hap namelijk uitgespuwd (buns with Egg and bacon uit de magnetron van het plaatselijk tankstation) en ook de " latte" stond weer stijf van de suiker, zeker als je er zelf automatisch nog 2 zakjes suiker bij schud! We moeten wachten op het diner en dat is om 19:00 uur. We besluiten maar wat te gaan lopen, internet te activeren middels password en de omgeving verkennen. We lopen richting de oude kopermijn. Deze is in 1911 gebouwd en heeft tot 1938, met een tussenstop van 1932-1935, zeer goede verdiensten opgeleverd. De beste koperwinning met het hoogste percentage koper ter wereld. De mijn ligt er verlaten en zwaar beschadigd bij. Enkele delen zijn nog te bezoeken, maar de mijn zelf, zonder gids, niet. Op de terugweg gaat net een Ranger een stukje geschiedenis over Kennicott vertellen. Ze doet dit erg enthousiast en we hangen aan haar lippen. Mooi verhaal over Steve Birch.
We lopen terug naar de lodge en gaan ons douchen. Nu hopelijk lekker eten en morgen rustig aan doen. We zijn van plan naar de gletsjer te lopen en vooral te genieten van rust, omgeving en hopelijk goed eten.....