Dag 14

Onze eerste nacht in Kennicott Glacier Lodge was aangenaam. Om 07:30 uur worden we wakker van de andere gasten die inmiddels ook ontwaakt zijn. Het dagelijkse ochtendritueel van wassen, opmaken, scheren en plooien gladstrijken even doorlopen en we kunnen er weer fris en fruitig tegenaan. Op naar het ontbijt. Het valt ons weer op dat het ontbijt in Nederland echt totaal anders is dan in dit gedeelte van de wereld alhoewel het ontbijt in KGL zeker niet verkeerd is. Het ontbijt heeft ons toch goed gesmaakt. 

Na het ontbijt staat de wandeling naar de Glacier (gletsjer) te gebeuren. Het is een hike van ongeveer 4 km door Bear country! Toch altijd een beangstigende gedachte dat er grote Grizzly beren rondlopen waar wij, ukkies, ook denken te moeten lopen. Met de billen bij elkaar gaan we op weg al druk pratend met elkaar. Vooral vooral geluid maken is het devies, want beren houden er niet van om verrast te worden. Stiekem hopen we wel een beer te zien, maar wel ver weg aub. We hebben niet voor niets een nieuwe camera voor deze vakantie gekocht waarmee we ver kunnen inzoomen. Er is geen kip op de weg en af en toe hoor je struiken ritselen en stenen vallen. Scary shit, man! Charlie begint maar te hoesten en te fluiten op momenten dat de gesprekken even stilvallen. Daffie is net Winnie-One die luistert en kijkt op zoek naar grote, bruine Winnie de Poehs. 

De weg naar de gletsjer is qua afstand niet ver maar combinatie tussen het rotsachtige pad en de knikkende knieën zorgen er toch voor dat de hike intensief genoemd kan worden. Na ongeveer 2 km staat er een wegwijzer; rechtdoor root Glacier trail en linksaf Glacier. Wij kiezen er voor om rechtdoor te lopen, lijkt ons het meest logisch. Na nog een km rechtdoor gelopen te hebben, krijgen we niet het gevoel dat we dichter bij de gletsjer komen. Gelukkig staan er wel overal langs het pad de zo geliefde Soapberry struiken. Aan deze struiken groeien de bessen waar beren dol op zijn en maar liefst zo'n 200.000 van eten. We besluiten om rechtsomkeert te maken en terug te gaan naar de wegwijzer. 

Bij de wegwijzer komen gaan we nu richting Glacier. Net voor ons loopt een groepje mensen die hetzelfde pad gekozen hebben. Voelt toch anders als je met z'n tienen dezelfde weg bewandeld in dit gebied. De Australische vakantiegangers die gisteravond bij ons aan tafel zodat tijdens het diner vertelden dat Grizzly's gezien hadden en lieten de gemaakte foto's zien. Dat was weliswaar verder bovenop de berg, maar toch. Ze zijn er in ieder geval. De berenpoep die we op ons pad op verschillende plaatsen hadden zien liggen was eveneens het bewijs voor de aanwezigheid van deze "knuffel"beren. 

Na nog zo'n 500 meter bereiken we het punt waar je de gletsjer op kunt lopen. Zonder extra voorzieningen lopen we voorzichtig de gletsjer op richting het witte gedeelte. Ja, het witte gedeelte, want het eerste stuk is echt donkerbruin. Kijk straks maar naar de foto's. Tijdens onze wandeling over de gletsjer zagen we op verschillende plaatsen het ijs smelten en dat het water zich, in kleine stromen, een weg naar beneden baande. Hier en daar ontstond zelfs een kleine waterval. Eveneens waren enkele behoorlijk diepe gletsjerspleten te zien. Ze in ieder geval diep genoeg om de bodem niet te kunnen zien! Ondanks het feit dat we heel voorzichtig en dicht bij de berg gebleven waren, zijn we teruggegaan naar de berg. Zonder gids, stijgijzers en ander noodzakelijke uitrusting leek dat ons het beste om te doen. We traden weer met z'n tweeën de terugweg aan. Om toch geluid te blijven maken hebben we twee stenen gepakt die we regelmatig tegen elkaar sloegen. 

Na na een uurtje of drie op pad geweest te zijn arriveerden we zonder kleerscheuren en zonder een beer gezien te hebben weer bij de KGL. Geen probleem, beren gaan we zeker nog zien die vakantie. Inmiddels was het 12:30 uur en hadden we zin in de lunch. Lunch was heel lekker.

Na de lunch zijn we gezellig in het zonnetje gaan zitten en hebben we genoten van het geweldig mooie uitzicht over de gletsjer. Vanavond staat alleen nog het diner op het programma en relaxen voordat we morgenvroeg weer op pad gaan naar onze auto en de reis naar Valdez gaan maken. Op deze trip verheugen we ons erg, Valdez moet heel mooi zijn, in vele opzichten. We laten het jullie morgen en overmorgen weten. Tot dan, adieë wa!